"Neem de minder bereisde weg", zei mijn vader. “Dat gaat het verschil maken.”
En met die gedachte pakte ik een groot vliegtuig naar de andere kant van de wereld. Op zoek naar avontuur, hopend op wat meer wijsheid.
16.000 kilometer, twee vliegtuigen en een trein later liep ik weg van het station op een geplaveide straat terwijl de grote klok op het centrale plein middernacht sloeg in plaats van mijn innerlijke gevoel van middag.
Nog een paar straten en ik zag het hotel - en mijn hart sloeg over. Ik worstelde om op adem te komen. Het zag er ouder uit dan online. De gedetailleerde reisplannen die verstandig leken omringd door alwetende familie en vrienden, leken ineens roekeloos. Zelfs vies. Vanavond wilde ik overal zijn behalve in dit hotel.
Bezorgd checkte ik in. De receptioniste leek langer achter de toonbank te staan dan ik leefde. Er stond een rekenmachine met grote knoppen op zijn bureau en in de hoek stond iets wat op een fax leek. Hij sprak slechts een paar woorden Engels en gebruikte die vrij spaarzaam.
Ik wisselde mijn paspoort in voor een enorme sleutel en liep naar boven, naar mijn kamer, terwijl ik mijn tas achter me aan trok. In de gang hoorde ik in de verte een dame giechelen die duidelijk niet van plan was te slapen. Vanuit de kamer aan de overkant hoorde ik een luide gameshow op een tv in een taal die noch Russisch noch Chinees was, maar misschien een beetje van beide.
Ik draaide de sleutel in het slot van de kamer en liet de plastic rechthoekige sleutelhouder in de gleuf vallen - alle lichten gingen aan. De kamer was veel nieuwer dan ik had verwacht. Schoon, bijna klinisch, met een glanzende klassieke houten vloer. De badkamer was modern, het bed groot en warm, en bovenop de minibar lag een bekend pakje #SLEEPZZZ . Ik zuchtte opgelucht: ik wist dat ik vannacht heel goed zou slapen.
#slaap #vliegtuig #hotel #reizen #toerist
#sydneysider #boeking #spanning #jetlag #minibar '
